Περί Έρωτος...

Όπως όλοι ξέρετε στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζουμε την Γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Σωστά; Έ λοιπόν λάθος! Στην πραγματικότητα δεν γιορτάζεται η μνήμη του συγκεκριμένου αγίου ο οποίος άλλωστε δεν μνημονεύεται στα επίσημα χριστιανικά εορτολόγια, καθολικό και ορθόδοξο.

Αυτό που γιορτάζεται είναι ο έρωτας, ο οποίος ήταν και δικό μας παιδί. Ελληνάκι δηλαδή! Ο Έρωτας (Έρως) στην Ελληνική μυθολογία ήταν θεός. Ήταν ο καρπός της θεάς της ομορφιάς Αφροδίτης και του θεού του πολέμου Άρη. Φαίνεται πως η Αφροδίτη ήταν στην πραγματικότητα η εμπνεύστρια του αντιπολεμικού συνθήματος "Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο", γι' αυτό και με τον Άρη σκαρώσανε αυτόν τον φτερωτό ταραξία και από τότε η ζωή των ανθρώπων έχει γίνει πιο επικίνδυνη!

Αν και ο εξοπλισμός του είναι παλιάς τεχνολογίας (τόξο, βέλη), είναι παρ' όλα αυτά αρκετά αποτελεσματικός και καταφέρνει με τις επιθέσεις του να διασπάσει κάθε αμυντικό σύστημα. Αυτές τις πολεμοχαρείς ιδιότητες τις κληρονόμησε από τον πατέρα του. Στην  μητέρα του οφείλει μάλλον την σχέση του με τα λουλούδια. Βλέπετε το πιο διάσημο ερωτικό λουλούδι το τριαντάφυλλο οι Αρχαίοι το είχαν αφιερώσει στην Αφροδίτη και συνήθιζαν να της προσφέρουν τριαντάφυλλα για να την καλοπιάσουν μήπως και πει καμιά κουβέντα παραπάνω στον σκανταλιάρη γιο της.

Έτσι το έθιμο της προσφοράς λουλουδιών έμεινε μέχρι τις μέρες μας. Αν λοιπόν συνηθίζετε κι εσείς να προσφέρετε λουλούδια κάθε 14 Φεβρουαρίου είναι σίγουρο ότι θα κάνετε τρεις ανθρώπους ευτυχισμένους. Εσάς, το πρόσωπο που αγαπάτε, και τον ανθοπώλη της γειτονιάς σας!

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ (Ίριδα - Δάφνη του Απόλλωνα)

Ίρις-Ίριδα
Το λουλούδι Ίρις πήρε το όνομα του από την αρχαία θεά Ίριδα, την θεά του ουράνιου  τόξου. Η Ίρις ήταν επίσης και αγγελιοφόρος των θεών κυρίως του Δία και της Ήρας. Μετέφερε μηνύματα από το "μάτι του ουρανού" στη γη  με την καμπύλη του ουράνιου τόξου. Η λέξη ίρις σημαίνει "μάτι του ουρανού". Ήταν το όνομα πού δόθηκε στη θεά , στο λουλούδι και στην κόρη των ματιών μας. Αυτό σημαίνει ότι καθένας από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι ουρανού.

 Δάφνη-Δάφνη του ΑπόλλωναΗ Δάφνη ήταν μια νεαρή όμορφη νύμφη, κόρη ρου ποτάμιου θεού Πηνειού. Ήταν κυνηγός και είχε αφιερώσει την ζωή της στην Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού. Όπως η θεά έτσι και αυτή αρνιόταν να παντρευτεί. Την περιτριγύριζαν πολλοί θαυμαστές αλλά αυτή τους απέρριπτς όλους, ακόμα και τον ισχυρό γιο του Δία τον Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας ερωτεύθηκε την δάφνη και όταν αυτή αρνήθηκε τις προτάσεις του την κυνήγησε ανάμεσα στα δέντρα. Η Δάφνη φοβήθηκε και προσευχήθηκε στον πατέρα της να την βοηθήσει. Τότε λοιπόν ο πατέρας της της είπε ότι θα την προστάτευε μεταμορφώνοντάς την σε δέντρο που θα ρίζωνε στην όχθη του ποταμού του, (την γνωστή μας δάφνη).
Όταν ο Απόλλωνας ήρθε ψάχνοντας τη Δάφνη, ο πατέρας της του είπε ότι μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο Απόλλωνας τότε έκοψε μερικά κλαδιά και έπλεξε ένα στεφάνι σε ανάμνηση της ομορφιάς της και του έρωτά του για αυτήν. Ο Απόλλωνας έκανε τη δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την απονομή  δάφνινου  στεφανιού στους πρωταθλητές και σε σε όσους υπερείχαν σε διάφορα επίπεδα. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες όλοι οι νικητές στεφανώνονταν με δάφνινο στεφάνι.